Theater
För JungeLü

Zum Geleit 6 /
Vorwort 7

Wer toletzt lacht, de lacht an'n besten

Szene 1 Kai steht am Straßenrand und wartet auf Nils, der wie immer zu spät kommt.

Kai:   Hallo Nils.

Nils:  Na, wo geiht di dat?

Kai:  Goot, un wat hest du di denn vandaag för eene Utrede utdacht, dat du al woller to laat kummst?

Nils:  Haha, bannig witzig, awer de Batterien van use Kökenuhr weern loos.

Kai:   Allns klor, de Batterien weern loos. <Er sagt es sehr ungläubig. > <Kurze Zeit sagen beide nichts. >

Kai:   Un, wat hest du güstern so maakt?

Nils:      Ik hebb mi güstern mit Daniel dropen. Kai:   <empört betont> Ach,... ik dach, du harrst kiene Tiet, wiel du mit diene Öllern na de Metro föhrt weerst.

Nils:  Ja... , dat wulln wi ja ok. Awer...

Kai: <fällt ihm ins Wort> Awer wat?

Nils:  Miene Öllern harrn eenen wichtigen Updrag van eenen goden Kunden kragen, awer wat geiht di dat överhaupt an?

Kai:  Tofällig hebb ik di güstern fraagt, of du Tiet hest.

Nils:   Ach ja?

Kai:  Nu do nich so, at wenn du nix wusst hest, du weetst dat ganz geanu, ik kenn di doch; awer nee, de gnädige Herr dröppt sik lever mit Daniel. Un mi seggt he nich Bescheed, dat he doch Tiet hett! <Kurze Zeit schweigen sie wieder. >

Nils:    <übertrieben betont> Weetst du, wi hebbt nu us ne'et Boot, allns Mahagoniholt un hunnert PS ünner de Haube.

Kai:      Woto bruukt man hunnert PS, wenn dat Boot mit föftig PS just so gau föhrt at mit hunnert? Un wat is Mahagoni?

Nils:     Is doch us Problem oder?

 -11 -