VON BERND KOCH
Na de grode Brugg truck Leni un Geerd dat jummer wedder; ok an den Dag, as se uplest tohoop weern.
Annerndaags wull Geerd för 'n lange Tiet wiet wegfahren. Nu stunnen se dar, keeken över dat Water, se dachen an dat, wat vor jem leeg.
Se drucken sik de Hannen, se verstunnen sik, ahn vääl Wöör.
Suutje truck he Leni an sik.
Up disse Brugg harrn se sik ins funnen. Wo lang weern se sik al goot to.
Dat weer ins an enen Sommerdag. Leni weer noch 'n lüttje Deern. Se stund up de
Brugg un keek na 'n lüttjen Damper, de keem mit Musik unner de Brugg dör. He fahr blot dör de Haben. De Lüde wenken na de Brugg rup. Leni nehm ärn Hoot in de Hand un wenk ok mit ärn mojen Strohhoot; miteens seil de weg, de Wind harr em faat't. He flöög wiet över dat Water hen, bold na guntsiet De Wind tusel den Hoot. Suutje sack he dal. De Banner weihn achteran. Leni keek dar verbaast achter an.
Geerd seet in 'n Boot un angel. He weer noch 'n Jung. Den Hoot seeg he weihn, lä de Angel bisiet un wrigg gau achter den Hoot an.
He kunn em faten. Gau wrigg he toruch, leep up de Brugg. He wunner sik, dat Leni em nich in de Mööt keem. Wat harr se? He höör, se blarr. Den Hoot harr he doch, de weer blot bäten natt, de schall wol wedder drögen.
Leni stund an dat Gitter. Se harr den Hoot nakäken, harr schuddkoppt, harr sik dalbuckt un den Kopp dör dat Gitter stäken, un nu kreeg se den Kopp nich toruch; eerst weer se verbaast, nahst blarr se luuthals.
Geerd leep, wat he kunn. Bold seeg he, wat mit Leni weer. He begöösch är. Behott truck he, de Kopp keem free, bäten dreih he hen un her, bit he'n free harr. Leni höög sik, lach Geerd an, faat sin Hannen, druck se fast, darna lä se är Arms um sinen Hals, druck ärn Kopp an sinen.
Siet de Tiet weern se sik vun Harten goot.
Das Water raas unner jem, just so as de Tiet. Nu weern se al groot.
Wohen gung är Padd? Gungen se nu uteneen or bleev wat bestahn?
Geerd wull alleen wiet wegreisen, för 'n lange Tiet. Se bleev alleen toruch.
Se keken sik deepdenkern an. Wöör sik jummer 'n Brugg finnen, över de se tohoop kamen kunnen, ok na 'n lange Tiet?
 

Rüganer leeft ehr Eiland
(Ollnborger Platt)
Wer in'e Saison up Rügen is, hett amenn sogaar dat Glück, enen Rüganer kennentoleern. So nöömt sick de Bewahners van dat Eiland. Daarum mutt lieks toeerst seggt weern, dat se vandagen harmlos sünd.
Froher hefft se sick allerdings vor kien Striet schoot. Se schöölt in ole Tieden mit'n Swienspeet in'e Hand un'n langet Meß an'e Siet in'e Kark, to Höögs un Gräffnissen gähn wesen un wurrn as een „zenkisch folk" ankeken.

Een Öwerrest dr van is de Strietroop, den se di tomöötbölkt, wenn du ehr nich topaß büst: „Dree Wöör langt: Runner van Rügen!"
Rügen is Düütschlands gröttste Eiland. Dat. harrn all Lue nie nich waten drofft. So glöövt näämlik jedet Jahr Dusende van Lue, se paßt daar ok noch rup, midden in' n Sommer. Un dat is nich wahr...
De Rüganer leeft ehr Eiland, un se hefft allen Grund daarto. Wenn Fritz Reuter meent, hier bi us rundum moß dat Paradies legen hebben, denn is Rügen daar een Bewiesstück vor: De Kriedeküst, öwer hunnert Meter hooch, de wieden Wischen, Dörper, de sick an de Küst verstääkt, Bökenhölter bet ran an de Strännen.